نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: استفاده مجدد از فلزات بیس در کارهای ریختگی ممکن است اثرات منفی بر تطابق مارجینال رستوریشن داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر ریکستینگ آلیاژهای بیس متال دوباره ریخته شده بر تطابق عمودی مارژین روکش‌های ریختگی و همچنین بررسی اثر نوع خط خاتمه تراش بر تطابق مارژین با درصدهای مختلف آلیاژ دوباره ریخته شده می‌باشد. مواد و روش‌‌ها: در این پژوهش، 2 مدل فلزی با خط خاتمه تراش Shoulder bevel 45º و  Shoulder 135ºساخته شد و بر روی هر کدام از آنها 15 عدد کوپینگ مومی فرم داده شد. هر گروه 15 تایی به 3 گروه 5 تایی A، B و C تقسیم شد. در گروه A از آلیاژ 100 درصد نو، در گروه B از آلیاژ ترکیبی 50 درصد نو و 50 درصد یک بار ریخته شده و در گروه C از آلیاژ 100 درصد یک بار ریخته شده استفاده شد. الگوهای مومی آماده شده با آلیاژهای فوق ریخته و کوپینگ‌های فلزی آماده گردید. کوپینگ‌های فلزی آماده شده روی دای قرار داده شد و با گیره مخصوص ثابت گردید و توسط میکروسکوپ متریک و دوربین Moticam، فاصله عمودی مارژین رستوریشن تا خط خاتمه تراش دای در 4 نقطه باکال، لینگوال، مزیال و دیستال اندازه‌گیری شد. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آنالیز واریانس دو طرفه و t-test در سطح اطمینان 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌‌ها: میانگین فاصله عمودی ایجاد شده در گروه‌های مورد پژوهش به قرار زیر می‌باشد: گروه A1 (خط خاتمه تراش شولدر º135 و آلیاژ نو): 11/156 میکرون. گروه A2 (خط خاتمه تراش شولدر بول º45 و آلیاژ نو): 74/99 میکرون. گروه B1 (خط خاتمه تراش شولدر º135 و آلیاژ مخلوط 50 درصد آلیاژ نو و 50 درصد آلیاژ یک بار ریکست شده): 38/273 میکرون. گروه B2 (خط خاتمه تراش شولدر بول º45 و آلیاژ مخلوط 50 درصد آلیاژ نو و 50 درصد آلیاژ یک بار ریکست شده): 07/123 میکرون. گروه  C1(خط خاتمه تراش شولدر º135 و آلیاژ 100 درصد یک بار ریکست شده): 40/369 میکرون. گروه C2 (خط خاتمه تراش شولدر بول º45 و آلیاژ 100 درصد یک بار ریکست شده): 97/106 میکرون. استفاده از 3 درصد مختلف آلیاژ باعث ایجاد تفاوت در میانگین فاصله عمودی بین گروه‌های مختلف می‌شود (036/0 = p value). در میانگین فاصله عمودی بین دو خط خاتمه تراش (shoulder- bevel 45º و shoulder 135º) در هر یک از درصدهای مختلف آلیاژ، تفاوت معنی‌داری وجود داشت (001/0 = p value). نتیجه‌‌گیری: استفاده از 3 درصد مختلف آلیاژ (آلیاژ 100 درصد جدید، 50 درصد آلیاژ جدید و 50 درصد ریکست، آلیاژ 100 درصد ریکست)، باعث ایجاد تفاوت در میانگین فاصله عمودی می‌شود. با توجه به میانگین کمتر در گروه A (آلیاژ 100 درصد فلز جدید)، بهتر است از فلز خالص جدید استفاده شود. در گروه C (آلیاژ 100 درصد ریکست) تفاوت معنی‌داری بین دو نوع خط تراش وجود دارد. پس استفاده از آلیاژ100 درصد ریکست شده برای هیچ کدام از دو نوع خط تراش مطلوب نمی‌باشد.کلید واژه‌ها: تطابق مارژینال- تکنیک ریختگی دندان‌پزشکی- آلیاژ دندانی بیس متال

عنوان مقاله [English]

Evaluation of recasting base metal alloy on marginal fitness of cast crown with two type of finishing lines

چکیده [English]

Introduction: Base metals are being increasingly used in casting procedures in dentistry. Since recasting these alloys in laboratory might have negative effects on marginal fitness, it seems necessary to study the effect of recasting procedures more carefully. The goal of this study was to study the effect of recasting base metals on vertical marginal fitness of crowns with different marginal configurations with different percentages of alloys. Material and Methods: In this study, two dies made up of brass with dimensions of prepared premolars and marginal configurations of shoulder bevel 450 and shoulder 1350 were prepared by CNC machine. Total of 30 copings were waxed and cast, 15 copings for each die. Copings were further subdivided in to three groups A, B and C. Group A consisted of 100% new alloy, group B consisted of combination of 50% new alloy and 50% old alloy, group C consisted of 100% recast alloy. After copings were seated, vertical distance from margin of the restoration to margin of the die was measured by metric microscope with Moticam camera at four points of buccal, lingual, mesial and distal. Data were analyzed by two- and one-way ANOVA and t- test. Results: Group A1 (135º shoulder finishing line cast with 100% new alloy): 156.11 micron. Group A2 (45º shoulder bevel finishing line cast with 100% new alloy): 99.74 micron. Group B1 (135º shoulder finishing line cast with 50% new alloy and 50% recast alloy): 273.38 micron. Group B2 (45º shoulder bevel finishing line cast with 50% new alloy and 50% recast alloy): 123.07 micron. Group C1 (135º shoulder finishing line cast with 100% recast alloy): 369.40 micron. Group C2 (45º shoulder bevel finishing line cast with 100% recast alloy): 106.97 micron. There were statistical differences between groups A, B and C in vertical gap when three different percentages of alloys (100% new with average gap of 127.93 micron, 50% new+50% recast with average gap of 198.22 micron, 100% recast with average gap of 238.18 micron) were used (p value = 0.036). There were statistical differences in mean vertical gap distance between different preparations (shoulder bevel 45º, shoulder 135º ) within each group (100% new, 50% new + 50% recast, 100% recast). Discussion: When three different percentages of alloys were used (100% new alloy, 50% new + 50% old, 100% old), 100% new alloy showed the least mean vertical gap compared to other two groups. In shoulder 135º there were statically differences between group A and C only and in shoulder bevel preparation there were no statically differences between groups A, B and C. In group C (100% recast) there were significant differences between two preparations (shoulder bevel 45º and shoulder 135º).  Key Words: Marginal adaptation, Base metal Dental alloy, Dental casting technique