نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: 30-20% جمعیت بالغین، اختلالات گیجگاهی فکی را تجربه می‌کنند و حدود 90% جمعیت برای درمان علائم مربوط به مفصل گیجگاهی فکی مراجعه می‌نمایند. درمان غیر جراحی اولین قدم در درمان بیماران با درد و دیس‌فانکشن مفصلی می‌باشد. تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئیدها یکی از درمان‌های بیماران مبتلا به درد یا دیس‌فانکشن مفصل است که علاوه بر اثرات درمانی، عوارضی نیز برای استفاده از این داروها شناخته شده است. هدف از این مطالعه، تعیین دوز تزریق داخل مفصلی تریامسینولون برای ایجاد حداکثر بهبودی همراه با کنترل یا حذف عوارض آن بود. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای تجربی، بعد از بی‌هوش کردن 25 موش صحرایی، در مفصل گیجگاهی فکی چپ موش‌ها که به 5 گروه تقسیم شده بودند، به وسیله تزریق 50 میکرولیترCFA (complete Freund's adjuvant) التهاب مزمن مصنوعی ایجاد شد. 7 روز پس از آن، تزریق تریامسینولون استوناید به این ترتیب صورت گرفت: گروه A: تزریق mg/kg 1/0، گروه B:  mg/kg 2/0، گروهC : mg/kg 5/0، گروه D: mg/kg 1 و در گروه E معادل حجم تزریقی در سایر نمونه‌ها تنها نرمال سالین تزریق شد. 10 روز بعد موش‌ها در حال بی‌هوشی کشته شدند و بر اساس سیستم Modified Gynther با بررسی سه فاکتور میزان ارتشاح سلول‌های التهابی، وسکولاریتی و تعداد سلول‌های سینوویال امتیازاتی به هر گروه تعلق گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون (Pearson) در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده گردید. یافته‌‌ها: در هر 4 گروه با تزریق تریامسینولون سه فاکتور ذکر شده نسبت به گروه شاهد امتیازات پایین‌تری داشتند ولی این اختلافات در مورد دو فاکتور وسکولاریتی و تعداد سلول‌های سینوویال در گروه B با mg/kg 2/0، نسبت به گروه شاهد معنی‌دار بود و نتایج منسجم‌تری را در بررسی هر سه فاکتور نشان داد. نتیجه‌‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بهترین دوز برای تزریق داخل مفصلی تریامسینولون استوناید در rat، mg/kg 2/0 می‌باشد. لذا تعیین دوز دقیق درمانی در تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئید در انسان نیز برای به دست آوردن بهترین نتایج و کمترین عوارض جانبی لازم می‌باشد.کلید واژه‌ها: آرتریت مفصل گیجگاهی فکی، تزریق داخل مفصلی، تریامسینولون استوناید، موش صحرایی.

عنوان مقاله [English]

Evaluation of optimal dose of intra-articular injection of Triamcinolone in treatment of tempromandibular joint arthritis in Rat

چکیده [English]

Introduction: 20-30% of adult population has experiences of temporomandibular joint (TMJ) disorders. Primary step for reduction of pain and joint dysfunction is nonsurgical treatments like Intra-articular injection of glucocorticosteroid. The aim of this investigation was to determine optimal dose of triamcinolone injection in treatment of arthritis in order to control its side effects. Methods and Materials: In this experimental animal study, after the sedation of 25 rats, experimental chronic inflammation induced by injection of Complete Freund's Adjuvant (CFA) in left TMJ of all 5 groups. After 7 days, injection of Triamcinolone acetonide performed differently in five groups: Group A. 0.1 mg/kg; Group B. 0.2 mg/kg; Group C. 0.5 mg/kg; Group D. 1 mg/kg; and group E. only equivalent volume of normal saline. After 10 days, rats were sacrificed and according to modified Gynther system, three factors of inflammatory cells infiltration, vascularity and number of synovial cell layers were evaluated and got scored. Results: All the groups with injection of Triamcinolone acetonide showed lower scores but only differences in vascularity and number of synovial cells in group B were statistically significant and in addition group B showed more predictable results than other groups in every three factors. Conclusion: We suggest that the best dose of intra-articular injection of Triamcinolone acetonide in rat TMJ is 0.2 mg/kg which caused the most reasonable therapeutic results. So evaluating the optimal dose for human joint leads to achieve the best results with the least side effects is recommended. Key words: TMJ arthritis, intra-articular injection, Triamcinolone acetonide, rat