مجله دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان
اثر باند دوباره بر ریز نشت ترمیم‌های کامپوزیتی
نوع مقاله : Original Articles
چکیده
مقدمه: ریزنشت بین ترمیم و دیواره حفره از مهم‌ترین مشکلات مواد دندانی ترمیمی مستقیم است. یکی از روش‌های گفته شده برای کاهش ریزنشت استفاده ازعوامل باندینگ بعد از اتمام ترمیم است. هدف این پژوهش، ارزیابی ریزنشت ترمیم‌های کامپوزیتی کلاس Vبا استفاده از باند دوباره بر روی مارژین‌های ترمیم بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش که مداخله‌ای تجربی و از نوع آزمایشگاهی است، 48 دندان پرمولر سالم کشیده شده انسان انتخاب شد. حفرات کلاس V روی سطوح باکال به شکلی آماده شد که مارژین اکلوزال در مینا و مارژین ژنژیوال در عاج قرار گرفت. سپس تمام دندان‌ها با استفاده از باندینگ Excite و کامپوزیت Tetric Ceram ترمیم شدند. دندان‌ها پس از پایان ترمیم و پرداخت به طور تصادفی به 4 گروه 12 تایی تقسیم شدند. گروه اول کنترل بود که بدون باند دوباره کنار گذاشته شد. در بقیه گروه‌ها باند دوباره به ترتیب به وسیله Prompt L-Pop، Permaseal و Clearfil SE Bond باند بر روی مارژین‌های ترمیم انجام گرفت. نمونه‌ها تحت 500 سیکل حرارتی قرار گرفتند. اپکس نمونه‌ها سیل شد و تمام سطوح دندان‌ها بجز مارژین اکلوزال و ژنژیوال توسط دولایه لاک ناخن پوشانده شد. سپس نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در محلول فوشین 2 درصد قرار گرفتند و در مرحله بعد توسط دیسک الماسی درجهت محور طولی دندان برش داده شدند. مقاطع به دست آمده جهت ارزیابی ریزنشت زیر استریومیکروسکوپ قرارگرفتند. داده‌ها توسط آزمون Kruskul-Wallis و Wilcoxon بررسی شدند. یافته‌ها: آزمونKruskul-Wallis در مارژین اکلوزال (075/0 =p value ) و در مارژین ژنژیوال (281/0 =p value ) بین گروه‌های مختلف تفاوت معنی‌دار آماری نشان نداد. آزمون Wilcoxon بین مارژین اکلوزال و ژنژیوال در گروه پرامپت ال پاپ (023/0 =p value ) و پرماسیل (026/0 =p value ) تفاوت معنی‌داری را نشان داد، اما در گروه‌های دیگر این تفاوت معنی‌دار نبود (05/0 > p value). نتیجه‌‌گیری: باند دوباره بر روی مینا و عاج در هیچ یک ازگروه‌ها ریزنشت را به صورت معنی‌دار نسبت به گروه کنترل شاهد نداد و می‌توان گفت که استفاده از این سه نوع باندینگ جهت سیل مارژینال تأثیر معنی‌داری بر ریزنشت ندارد. کلید واژه‌ها: باند دوباره، ریزنشت، ترمیم‌های کامپوزیتی، ادهزیو دندانی.
عنوان مقاله [English]
Rebonding effect on microleakage in composite restorations
چکیده [English]
Introduction: Microleakage is one of the most important complications of direct tooth-colored restorations. One of the described methods to reduce microleakage is the use of bonding agents after finishing restorations.The purpose of this study was to evaluate microleakage associated with class V composite restorations while using rebonding on restorative margins. Materials and Methods: A total of 48 extracted caries-free human premolars were selected. Class five cavities were prepared on the buccal surfaces of all samples. Occlusal margins were placed in enamel while gingival margins were placed in dentin. Teeth were randomly divided into four groups of 12. Group 1 was considered as the control group, which was restored without rebonding. In groups 2, 3 and 4, after finishing and polishing, rebonding was performed by Prompt L-Pop, permaseal and Clearfil SE Bond on the restoration margins respectively. Specimens were thermocycled for 500 cycles, sealed with two layers of fingernail polish except for the occlusal and gingival margins, and immersed in fuschine 2% for 24 hours. Specimens were longitudinally sectioned with diamond disk and studied under stereomicroscope. The data were analyzed with Kruskal-Wallis and wilcoxon tests. (α = 0.05). Results: Kruskal-wallis test showed no statistically significant differences for microleakage on occlusal (P value = 0.075) and gingival margins (P value = 0.281) among the groups. Wilcoxon test showed significant differences between occlusal and gingival margins in Prompt L-Pop (P value = 0.023) and permaseal (P value = 0.026) groups, but between the other groups, this difference was not significant. (P < 0.05). Conclusion: The three bonding agents applied in this study do not seem useful in decreasing microleakage into enamel and dentin margins. Key words: Rebonding, Microleakage, Composite resin restorations, Dental adhesive.
)