نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: لیکن پلان بیماری مزمن پوستی- مخاطی است که اتیولوژی و پاتوژنز نامشخصی داشته و امروزه اختلالات ایمنی (هومورال، سلولی) و عوامل ژنتیک از جمله HLA، در پاتوژنز آن مطرح می‌باشند. مطالعه‌ی حاضر جهت تعیین و مقایسه‌ی توزیع فراوانی آنتی‎ژن‌های HLADR1-7 در انواع بیماری لیکن پلان دهانی طراحی گردید. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر مطالعه‌ای مورد- شاهدی بوده و بر روی 66بیمار دارای لیکن پلان، از اردیبهشت 1387 تا مرداد 1388 انجام گرفت. نمونهها در 6گروه 11تایی مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از تایید تشخیص بیماران به روش بالینی و پاتولوژی، جهت بررسی وجود انواع آنتی‌ژن HLADR1-7 به روش PCR از هر کدام از افراد، یک نمونه‌ی خون کامل تهیه شد. آنالیز اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو و t-test و نیز آزمون‌های کوکران و مک نمار انجام شد. (05/0=α) یافته‌ها: بین فراوانی وجود HLADR2، با بیشترین فراوانی در شکل بولوز و کم‌ترین فراوانی در شکل پلاک تفاوت معنی‌دار وجود داشت. بین فراوانی وجود HLADR3 نیز تفاوت معنی‌دار دیده شد، به طوری که بیشترین آن در نوع پاپولر و کم‌ترین آن در اشکال رتیکولر و بولوز بود و در شکل پلاک نیز با اختلاف معنی‌دار بیشتر از اشکال رتیکولر و بولوز به نظر رسید. تفاوت معنی‌داری نیز بین فراوانی وجود HLADR4 با بیشترین آن در شکل اروزیو و کم‌ترین آن در نوع پاپولر وجود داشت  و در انواع رتیکولر و اریتماتوز بیشتر از نوع پاپولر بود. از طرف دیگر بین فراوانی وجود آنتی‌ژن HLADR7 در اشکال مختلف لیکن پلان با بیشترین آن در شکل پلاک و کم‌ترین آن در شکل بولوز تفاوت معنی‌دار وجود داشت  که در انواع رتیکولر و اریتماتوز  و پاپولر کمتر از شکل پلاک بود. نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، بین فراوانی وجود بعضی از انواع آنتی‌ژن HLADR در اشکال مختلف لیکن پلان دهانی تفاوت معنی‌دار مشاهده گردید واحتمال تأثیر وجود این آنتی‌ژن‌ها در بروز برخی از اشکال لیکن پلان میرود. نیاز به بررسیهای بیشتر توصیه می شود. کلید واژه‌ها: لیکن پلان دهانی، آنتی ژن، HLA، PCR

عنوان مقاله [English]

Determination of frequency distribution of HLA-DR1-7 antigens in various forms of oral lichen planus with PCR test

چکیده [English]

Introduction: Lichen planus is a chronic mucocutaneous disease with unknown etiology and pathogenesis. It is thought that immunological (humoral and cellular) disorders and genetic factors, such as HLA, are involved in its pathogenesis. This study evaluated and compared frequency distribution of HLA-DR1-7 antigens in various forms of oral lichen planus. Materials and methods: This retrospective case-control study was carried out on 66 lichen planus patients from May 2009 to August 2010. The subjects were evaluated in 6 groups of 11. After clinical and pathological confirmation of oral lichen planus, whole blood samples were obtained for evaluation of HLA-DR1-7 presence with PCR. Data was analyzed by chi-square, t-test, and Cochran and McNemar tests (α = 0.05). Results: There was a significant difference in HLA-DR2 antigen frequency, with the highest and lowest frequencies in the bullous and plaque-like forms, respectively. HLA-DR3 antigen frequency was the highest in the papular and the lowest in the reticular and bullous forms and it appeared to have a significantly higher frequency in the plaque-like form compared to the reticular and bullous forms. HLA-DR4 antigen had the highest and lowest frequencies in the erosive and papular forms, with significantly higher frequencies in the reticular and erythematous forms compared to the papular form. HLA-DR7 antigen had the highest and lowest frequencies in the plaque and bullous forms, with significantly lower frequencies in the reticular, erythematous, and popular forms compared to the plaque-like form. Conclusion: Under the limitations of the present study it was concluded that the frequency of some HLA-DR antigens were significantly different in various OLP forms. The possible effect of these antigens on the incidence of some forms of OLP necessitates further studies on the subject.   Key words: HLA, Oral lichen planus, PCR.