نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: حالت تهوع شدید هنگام کار دندانپزشکی در بعضی از بیماران وجوددارد که درمان دندانپزشکی را مشکل می کند. در این مطالعه تأثیر داروی اندانسترون به فرم خوراکی به عنوان یک داروی ضد تهوع بر روی رفلکس تهوع طی تحریک مناطق کام نرم و لوزه‌ها به منظور بازسازی شرایط طی درمان‌های دندان‌پزشکی بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 88 نفر بزرگسال سالم به صورت تصادفی به دو گروه 44 نفری اندانسترون و پلاسبو تقسیم شدند. شدت رفلکس به کمک تحریک با آبسلانگ قبل و 90 دقیقه بعد از مداخله برای هر نمونه در ناحیه کام نرم و لوزه چک شد و نتایج ثبت گردید. نتایج دو گروه به کمک آزمون‌های آماری Wilcoxonو Mann-Whitney تجزیه و تحلیل شد. (05/0=α)یافته‌ها: در گروه اندانسترون شدت رفلکس تهوع در هر دو ناحیه‌ی کام نرم و لوزه بعد از مداخله از نظر آماری کاهش معنی داری نشان داد ولی در گروه پلاسبو در هر دو ناحیه بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری دیده نشد.نتیجه‌‌گیری: مطالعه نشان داد که اندانسترون خوراکی به طور معنی داری بر کاهش رفلکس تهوع در هر دو ناحیه ی کام نرم و لوزه تأثیر دارد و تجویز آن می تواند در اقدامات بالینی مد نظر قرار گیرد. کلید واژه‌ها: دندان‌پزشکی، رفلکس تهوع، اندانسترون

عنوان مقاله [English]

Evaluation of the efficacy of oral ondansetron on gag reflex in soft palate and palatine tonsil areas

چکیده [English]

Introduction: Severe gagging in some patients during dental procedures can complicate the procedure. In this study, the effect of oral ondansetron and placebo, as antiemetic medications, on gag reflex was evaluated with the stimulation of soft palate and palatine tonsil areas to simulate the clinical situation during dental procedures. Materials and methods: In this clinical trial, 88 healthy adult individuals were randomly divided into two equal groups of ondansetron and placebo, which were administered orally. Gag reflexes were checked using a tongue depressor and recorded before and 90 minutes after intervention in the soft palate and palatine tonsil areas. Data was analyzed and compared with SPSS software, using Mann-Whitney and Wilcoxon tests (α = 0.05).Results: In the ondansetron group a statistically significant decrease in gag reflex was noted after intervention in both soft palate and tonsil areas (p value < 0.05); however, no significant decrease was observed in the placebo group in the two areas after intervention.Conclusion: The results of the present study showed the efficacy of ondansetron in reducing the severity of gag reflex in both the soft palate and tonsil areas; therefore, its administration can be considered in clinical procedures in those areas.  Key words: Dentistry, Gag reflex, Ondansetron.