نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: ماگزیلا با انجام ایمپکشن در پلان عمودی تغییر موقعیت داده و نسبت به موقعیت اولیه مندیبل فاصله می­گیرد، این فاصله در آرتیکولاتور و دهان بیمار میتواند با حرکت خودچرخشی autorotation)) فک تحتانی جبران شود. هدف از این مطالعه مقایسه دو نوع اسپلینت نازک (با حرکت خودچرخشی فک تحتانی) وضخیم ( بدون حرکت خودچرخشی) بود. مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی، 19 بیمار (6 مرد و 13 زن) مورد مطالعه قرار گرفتند. کست­های تهیه شده به صورت آناتومیک تریم شدند. به کمک سیستم فیس­بوی گناتوس، کست­ها به آرتیکولاتور مربوطه منتقل شد و رابطه دو فک درحالت سوپاین بیمار در موقعیت CR ثبت شد. با انجام مدل جراحی فک بالا درجهت ایمپکشن، بسته به موقعیت پین انسیزال آرتیکولاتور دو نوع اینترمیدیت شامل: 1- حالتی که پین انسیزال ثابت بماند (اسپلینت ضخیم، بدون حرکت عرضی)، 2- حالتی که پین انسیزال تغییر کند (اسپلینت نازک، با حرکت خودچرخشی) ایجاد شد. بعد از استئوتومی فک فوقانی ابتدا ماگزیلا به کمک اسپلینت نازک تعیین موقعیت شده و خطوط رفرنس عمود بر خط استئوتومی بر دیواره سینوس ماگزیلا رسم شد و سپس اسپلینت نازک توسط نوع ضخیم جایگزین شده و وضعیت خطوط رفرنس بررسی و ثبت شد. . داده‎ها با استفاده از آزمون‎ ANOVA  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. (05/0=α)   یافته­ها: از 19 بیمار در 6 مورد (31%) خطوط رفرنس تغییر نمود (متوسط mm3/1) و در 13 مورد (69%) ثابت ماند. در 13 مورد، متوسط ایمپکشن و جابجایی پین انسیزال به ترتیب mm3/4 (mm6-3) و mm9/4 (mm8-2) بود و در 6 مورد، به ترتیب mm5/7 (mm9-5) و mm8/9 (mm15-7) بود. به کمک آزمون احتمالات، احتمال جابجایی خطوط رفرنس متعاقب تعویض اسپلینت 5/52% - 7/10%  محاسبه شد.  نتیجه­گیری: احتمال اینکه اسپلینت نازک و ضخیم، فک فوقانی را در موقعیت یکسان قرار ندهند وجود دارد و در مقادیر بالای ایمپکشن این احتمال افزایش پیدا می­کند. تغییرات خطوط رفرنس بیش از آنکه از مقادیر ایمپکشن متأثر باشد از میزان جابجایی پین انسیزال آرتیکولاتور متأثر است. کلید واژه ها: اینترمیدیت سرجیکال اسپلینت ، ایمپکشن ماگزیلا ، حرکت خودچرخشی مندیبل.

عنوان مقاله [English]

Effect of two kinds of thin and thick intermediate surgical splints on determination of new position of maxilla in Lefort I maxillary surgeries

چکیده [English]

Introduction: Impaction displaces the maxilla in the vertical dimension, increasing the distance from the mandible; autorotation compensates this distance in the articulator and the mouth. The aim of the present study was to compare two thin (with the mandibular autorotation) and thick (without autorotation) splints. Materials and methods: In this clinical trial, 19 patients (6 males and 13 females) were evaluated. The casts were trimmed and transferred to an articulator with the use of a Gnathus facebow. Jaw relationship was recorded in CR position. A model maxillary surgery was carried out in the direction of impaction and depending on the incisal pin of the articulator two intermediate splints were produced: 1. a situation with no incisal pin displacement (thick splint); 2. a situation with incisal pin displacement (thin splint). After maxillary osteotomy, at first the maxillary position was determined using the thin splint and reference lines were drawn on the maxillary sinus wall perpendicular to the osteotomy line. Then the thin splint was replaced by the thick one and the position of reference lines was evaluated and recorded. Data was analyzed with ANOVA (α=0.05). Results: The reference lines changed in 6 patients (31%) (mean = 1.3 mm) and in 13 patients (69%) they remained constant. In 13 patients the mean of impaction and incisal pin movement were 4.3 mm (3-6 mm) and 4.9 mm (2-8 mm) respectively; in 6 cases they were 7.5 mm (5-9 mm) and 9.8 mm (7-15 mm). The probability of displacement of reference lines after splint replacement was calculated 10.7-52.5% by probability test. Conclusion: There is a possibility that thin and thick splints will not place the maxilla in the same position; the probability increases as impactions increases. Changes in reference lines are under the influence of articulator incisal pin displacement rather than the extent of impaction.   Key words: Intermediate surgical splint, Mandibular autorotation, Maxillary impaction.