نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: دهان‌شویه مناسب می‌‌تواند سبب از بین رفتن و یا مهار رشد باکتری‌ها شود. همچنین کاهش غلظت دهان‌شویه‌ها از عوارض جانبی و احتمالی آنها می‌کاهد. در این پژوهش، حداکثر رقت مهاری دو دهان‌شویه پرکاربرد بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، از دو روش رقت در ژلوز و انتشار دیسک 69 پلیت، جهت بررسی تأثیر دو نوع دهان‌شویه حاوی تیمول و کلرهگزیدین بر باکتری‌های استرپتوکوکوس موتانس و استرپتوکوکوس سانگوییس استفاده شد. نتایج روش رقت در ژلوز به صورت رشد و عدم رشد و پخش دیسک به صورت میانگین قطر هاله عدم رشد ثبت گردید. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS و با آزمون کروسکال- والیس در سطح معنی‌‌داری برابر با 95/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین قطر هاله عدم رشد، برای رقت‌های مختلف دو دهان‌شویه با افزایش رقت، کاهش یافت. در روش رقت در ژلوز، رقت کمتر از 80 درصد غلظت اولیه برای تیمول و کمتر از 70  درصد برای کلرهگزیدین، مانع رشد باکتری‌ها نشد. در رقت 100 درصد دهان‌شویه تیمول(Orion)، قطر هاله عدم رشد برای باکتری استرپتوکوکوس موتانس برابر با 1/0 ± 15/10 میلی‌متر، و برای استرپتوکوکوس سانگوییس برابر با 16/0 ± 27/9 میلی‌متر بود. اختلاف میانگین رتبه‌ای دهان‌شویه‌ها در مورد هر دو باکتری مورد مطالعه از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0 > p value). نتیجه‌‌گیری: هر دو دهان‌شویه بر رشد باکتری‌های مورد مطالعه مؤثر بودند، اما این تأثیر بر باکتری استرپتوکوکوس سانگوییس بیشتر بود. دهان‌شویه کلرهگزیدین در صورت رقیق شدن، توانایی بیشتری در حذف باکتری‌های مورد مطالعه نسبت به دهان‌شویه حاوی تیمول نشان داد. کلید واژه‌ها: دهان‌شویه، کلرهگزیدین، تیمول، استرپتوکوکوس موتانس، استرپتوکوکوس سانگوییس.

عنوان مقاله [English]

Comparison of inhibitory dilutions of a thymol-based mouthwash (Orion®) with chlorhexidine on Streptococcus mutans and Streptococcus sanguis

چکیده [English]

Introduction: Applying the suitable mouthwash can kill bacteria or reduce the bacterial growth; in the same context, diluting mouthwashes can decrease their probable side effects. In this study, the maximum inhibitory concentrations of two common mouthwashes were evaluated. Materials and Methods: In this in vitro study, agar dilution and disk diffusion methods were used. Sixty-nine bacterial plates were cultured to evaluate the effects of thymol and chlorhexidine mouthwashes on Streptococcus mutans and Streptococcus sanguis. The results of agar dilution method were recorded as "growth' and "no growth", and the results of disk diffusion were recorded as means of growth inhibitory halos. Data was analyzed by Kruskal-Wallis test using SPSS software. (α = 0.05). Results: Growth inhibitory halos for different concentrations of the two mouthwashes decreased with an increase in dilution rate. In agar dilution method, dilutions less than 80% of the initial concentration for thymol-based mouthwash and less than 70% for chlorhexidine could not inhibit bacterial growth. Growth inhibition halos with 100% thymol-based mouthwash (Orion®) were 10.15 ± 0.1 mm for Steptococcus mutans and 9.2 7 ± 0.16 mm for Streptococcus sanguis. Mean rank of the two mouthwashes was statistically significant for the two bacterial strains under study (p value < 0.001). Conclusion: Both mouthwashes were effective on the bacteria under study; however, this efficacy was higher for Streptococcus sanguis. Chlorhexidine mouthwash was more potent to inhibit bacterial growth than thymol-based mouthwash if diluted.   Key words: Mouthwash, Chlorhexidine, Streptococcus mutans, Streptococcus sanguis, Thymol.