نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: بر اساس تحقیقات اخیر، سیتوکین‌ها به خصوص اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا احتمالاً در پاتوژنز بیماری پمفیگوس وولگاریس نقش دارند. برخی بیماری‌های اتوایمیون با کاربرد آنتی‌بادی‌های ضد سیتوکین‌ها به صورت موفقیت‌آمیزی درمان شده‌اند. هدف از این پژوهش، مقایسه غلظت این سیتوکین‌ها در بزاق بیماران مبتلا به پمفیگوس- ولگاریس با افراد سالم بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و آزمایشگاهی، 24 بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس مراجعه کننده به بخش پوست بیمارستان الزهرای اصفهان به عنوان گروه بیمار و 26 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه بزاق با روشSpitting  غیر تحریکی از هر دو گروه گرفته شد. با استفاده از روش الیزا، میزان اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا اندازه‌گیری گردید. نتایج با استفاده از آزمون t در سطح معنی داری (05/0 = α) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10 و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا در بزاق گروه بیماران بیشتر از گروه شاهد بود. این اختلاف در مورد اینترلوکین-1 آلفا (024/0 = p value) و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا  (005/0 = p value) معنی‌دار بود ولی در مورد اینترلوکین-10  معنی‌دار نبود (243/0 = p value). نتیجه‌گیری: افزایش سطح اینترلوکین-1 آلفا و فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا در بزاق بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس در مقایسه با افراد سالم می‌تواند بیان کننده نقش احتمالی این عوامل در پاتوژنز بیماری باشد. کلید واژه‌ها: پمفیگوس ولگاریس، فاکتور نکروز دهنده تومور– آلفا، اینترلوکین-1 آلفا، اینترلوکین-10، روش الیزا.

عنوان مقاله [English]

Comparative evaluation of salivary IL-1α, IL-10 and TNF-α concentrations in patients with oral pemphigus vulgaris lesions by ELISA technique

چکیده [English]

Introduction: Based on recent research, cytokines particularly IL-1α, IL-10, and INF-α might play a role in the pathogenesis of pemphigus vulgaris. Some autoimmune diseases have been successfully treated with the use of antibodies against cytokines. The aim of this study was to compare salivary concentrations of IL-1α, IL-10, and TNF-α in patients with pemphigus vulgaris and normal individuals.  Materials and methods: In this analytical-descriptive study, 24 pemphigus vulgaris patients referring to the Department of Dermatology, Alzahra Hospital, and 26 healthy individuals were evaluated. Unstimulated salivary samples were collected by spitting method in both groups. IL-1α, IL-10, and TNF-α concentrations were measured by ELISA technique. The results were analyzed by t-test (α=0.05).Results: The mean salivary concentrations of IL-1α, IL-10 and TNF-α were higher in pemphigus vulgaris patients compared to healthy subjects. The differences were significant in relation to IL-1α (p value = 0.024) and TNF-α (p value = 0.005) between the two groups; however, the differences were not significant in relation to IL-10 (p value = 0.243).Conclusion: The increase in salivary concentrations of IL-1α and TNF-α in patients with pemphigus vulgaris compared to healthy individuals might indicate the role of these agents in the pathogenesis of this disorder. Key words: ELISA technique, IL-1α, IL-10, TNF-α, Pemphigus vulgaris.