مجله دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان
بررسی مقایسه‌ای مقاومت به شکست دندان ترمیم شده با دو روش اینله کامپوزیت رزین و ترمیم مستقیم
نوع مقاله : Original Articles
چکیده
مقدمه: یکی از محاسن کامپوزیت رزین به عنوان ماده ترمیمی، توانایی برگرداندن استحکام از دست رفته دندان است. نحوه کاربرد کامپوزیت رزین‌ها می‌تواند بر روی این توانایی تأثیر بگذارد. بدین جهت طی یک بررسی آزمایشگاهی اثر دو روش ترمیم با کامپوزیت رزین با استفاده از عوامل باند مینایی و عاجی بر مقاومت به شکست دندان ترمیم شده مورد مطالعه قرار گرفت.مواد وروش‌ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 50 عدد دندان پرمولار سالم گردآوری و به 5 گروه تقسیم شدند و پس از مانت در آکریل و تهیه حفره‌های مزیواکلوزودیستالی با روش‌های زیر ترمیم گردیدند. گروه 1 دندان‌های ترمیم شده به روش اینله رزین کامپوزیت، گروه 2 دندان‌های تراش نخورده به عنوان گروه شاهد، گروه 3 دندان‌های ترمیم شده به روش اچینگ مینا و کاربرد عامل باندینگ مینایی و ترمیم با رزین، گروه 4 دندان‌های تراش خورده ترمیم نشده و گروه 5 دندان‌های ترمیم شده با اچینگ مینا و کاربرد عامل باند کننده عاجی و ترمیم با رزین کامپوزیت. پس از آماده‌سازی نمونه‌های هر گروه تحت نیروی فشاری نتایج تحت آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه دو به دو توسط آزمون t قرار گرفتند (05/0 = α).یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار برای گروه‌های 1 تا 5 به ترتیب در گروه 1 برابر 87 (16/23) -گروه 2 برابر 142 (77/53)- گروه 3 برابر 87/60 (52/11)- گروه 4 برابر 12/41 (08/12) و در نهایت گروه 5 برابر 5/91 (60/23) کیلوگرم نیرو محاسبه گردید. آنالیز آماری یافته‌ها وجود تفاوت معنی‌دار بین گروه‌های 2، 3 و 4 را نشان داد (05/0 > p value). گروه‌های1 و 5 تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0 < p value).نتیجه‌گیری: دندان‌های تراش خورده ترمیم نشده ضعیف‌تر از دندان‌های ترمیم شده بودند. ترمیم دندان‌ها به روش اینله کامپوزیتی و روش اچینگ مینا همراه با کاربرد مواد باند کننده عاجی مقاومت به شکست دندانی را افزایش داد؛ اما از این نظر با هم تفاوتی نداشتند. ترمیم دندان‌ها با استفاده از کامپوزیت رزین باند شده سبب افزایش مقاومت به شکست دندان‌های تراش خورده گردید.کلید واژه‌ها: کامپوزیت رزین‌ها، باندینگ دندانی، اینله‌ها.
عنوان مقاله [English]
A comparative evaluation of fracture resistance of teeth restored with inlay and direct composite resin techniques
چکیده [English]
Introduction: Composite resin restorations have the advantage of restoring the strength of lost tooth structures, which is affected by the technique in which composite resins are used. The aim of this in vitro study was to compare the effect of two restorative techniques with composite resin and enamel and dentin bonding agents on fracture resistance of restored teeth.Materials and Methods: In the present in vitro study fifty extracted human maxillary premolars were divided into five groups, mounted in acrylic resin and restored as follows after MOD cavities were prepared: group 1: composite resin inlay restoration; group 2: unprepared teeth as controls; group 3: etched enamel and direct composite resin restoration with enamel bonding agents; group 4: prepared but un-restored teeth; group 5: etched enamel, DBA application and composite resin restoration. The samples were prepared and subjected to a compressive force. Data was analyzed using one-way ANOVA; t-test was used for two-by-two comparisons (α = 0.05).Results: The mean fracture resistance values in kgf and standard deviations were 87 (23.16), 142 (53.77), 60.87 (11.52), 41.12 (12.08) and 91.5 (23.60) in groups 1, 2, 3, 4, and 5, respectively, with statistically significant differences between groups 2, 3 and 4 (p value < 0.05). There were no significant differences between groups 1 and 5 (p value > 0.05).Conclusion: The results showed that prepared but un-restored teeth were less fracture resistant than restored teeth. No significant differences were noted in fracture resistance between teeth restored with composite inlay (group 1) and etching the enamel and application of DBA and composite resin (group 5), although both techniques increased fracture resistance. Restoration of prepared teeth with bonded composite resin increased fracture resistance. Key words: Composite resins, Dental bonding, Inlays.
)