مجله دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان
بررسی تأثیر چند روش آماده‌سازی سطحی بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده
نوع مقاله : Original Articles
چکیده
مقدمه: گاه تعمیر رستوریشن‌ها نسبت به جایگزینی کامل آن‌ها، روش مناسب‌تری می‌باشد. با این حال به دلیل استحکام باند ضعیف از روش‌های آماده‌سازی سطحی مختلفی برای بهبود باند بین دو کامپوزیت استفاده می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر چند روش آماده‌سازی سطحی بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 56 نمونه کامپوزیتی (Filtek supreme ) تهیه و به طور تصادفی به 7 گروه (یک گروه شاهد و 6 گروه آزمایش) تقسیم شدند. سپس یکی از درمان‌های زیر جهت آماده‌سازی سطح کامپوزیت در هر گروه انجام گردید:گروه 1: فرز الماسی + اسید فسفریک + عامل باندینگ (Single bond )، گروه 2: فرز الماسی + اسید فسفریک + سایلن + Single bond ، گروه 3: فشار هوا (ذرات اکسید آلومینیوم µm 50) + اسید فسفریک + Single bond، گروه 4: فشار هوا + اسید فسفریک + سایلن + Single bond، گروه 5: فرز الماسی + اسید فسفریک + Clearfil repair و گروه 6: فرز الماسی + اسید فسفریک + Clearfil SE bond.پس از باند کامپوزیت جدید نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر Cº37 نگهداری شدند و استحکام باند برشی آن‌ها توسط دستگاه تست یونیورسال سنجیده شد. نتایج توسط آزمون‌های One- way ,ANOVA و Tukey بررسی شدند (05/0 = α).یافته‌ها: بیشترین استحکام باند مربوط به گروه‌های 2 و 5 بود که اختلاف آماری معنی‌داری نسبت به هم نداشتند (064/0 = p value) و کمترین میزان مربوط به گروه 1 بود. باندینگ Clearfil SE bond نتایج بهتری از Single bond (039/0 = p value) و Clearfil repair نتایج بهتری از Clearfil SE bond نشان داد (038/0 = p value).نتیجه‌‌گیری: در پژوهش حاضر آماده‌سازی سطح توسط فرز الماسی اثرات بهتری نسبت به سایش با فشار هوا داشت. کاربرد سایلن در افزایش استحکام باند مؤثر بود. عامل باندینگ Clearfil repair بیشترین تأثیر را بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده داشت. کلید واژه‌ها: کامپوزیت رزین‌ها، سایلن، عامل باندینگ، سایش با فشار هوا، دندانی.
عنوان مقاله [English]
Effect of various surface treatment methods on repair bond strength of composite restorations
چکیده [English]
Introduction: In some cases repair of composite resin restorations is preferable to replacement. Various surface treatment methods have been introduced to improve the weak bond strength between the new and old composite resins. The aim of this study was to evaluate the effect of various surface treatment methods on repair bond strength of composite resin restorations.Materials and Methods: In this in vitro study, 56 composite resin specimens (Filtek Supreme) were prepared and randomly divided into seven groups (one control group and six experimental groups). Then one of the surface treatment methods was used in the experimental groups as follows: group 1: diamond bur + phosphoric acid + bonding agent (Single Bond); group 2: diamond bur + phosphoric acid + silane + Single Bond; group 3: air abrasion (50-µm AL2O3 particles) + phosphoric acid + Single Bond; group 4: air abrasion (50-µm AL2O3 particles) + phosphoric acid + Silane + Single Bond; group 5: diamond bur + phosphoric acid + Clearfil Repair; group 6: diamond bur + phosphoric acid + Clearfil SE Bond. After bonding fresh composite resin, all the specimens were stored in distilled water at 37°C for 24h prior to measuring shear bond strength using a universal testing machine. Data were analyzed with one-way ANOVA and Tukey test (α=0.05).Results: The highest bond strength values were recorded in groups 2 and 5, with no significant differences (p value = 0.064); the lowest bond strength was recorded in group 1. Clearfil SB exhibited better results than Single Bond (p value = 0.039) and Clearfil Repair Bond exhibited better results than Clearfil SB Bond (p value = 0.038).Conclusion: Surface treatment with diamond bur was more effective than air abrasion. Use of silane was affective in increasing bond strength. Clearfil Repair Bond had the best effect on repair bond strength of composite resins.Key words: Air abrasion, Bonding agent, Composite resins, Dental, Silane.
)