نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: گاهی به علت ظهور و یا پرتوگیری زیاد، کلیشه‌های رادیوگرافی تیره می‌شوند. اگر بتوان تیرگی این تصاویر را کاهش داد نیاز به انجام دوباره رادیوگرافی نخواهد بود. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه روش دیجیتال غیر مستقیم و محلول‌های روشن کننده در بهبود کیفیت تشخیصی تصاویر رادیوگرافی تیره بود. مواد و روش‌ها: در این بررسی تجربی، 50 رادیوگرافی پری اپیکال به روش نیمساز از نواحی گوناگون دندانی فک بالا و پایین نمونه آزمایشگاهی (فانتوم) با کیفیت تشخیصی مطلوب فراهم شد. سپس، زمان تابش 5/1 برابر شد تا تصویر تیره ایجاد شود. نمونه‌های تیره به وسیله محلول روشن کننده و روش دیجیتال غیر مستقیم اصلاح شدند. برای نمونه‌ها توسط سه دستیار آموزش دیده رادیولوژی و به طور جداگانه با استفاده از پرسش‌نامه نمره‌هایی از 1 تا 4، بر پایه کیفیت ثبت شد. داده‌ها گردآوری و به کمک آزمون‌های Friedman و Wilcoxon بررسی آماری شدند (05/0 = α). یافته‌ها: میان کیفیت تشخیصی تصویرهای تیره و گروه‌های دیگر اختلافی معنی‌دار وجود داشت (001/0 > p value). کیفیت تصویرهای تیره روشن شده با محلول روشن کننده و روش دیجیتال غیر مستقیم از گروه شاهد بهتر بود (001/0 > p value). کیفیت تشخیصی تصویرهای روشن شده با محلول بالاتر از تصویرهای روشن شده دیجیتالی بود (001/0 > p value). نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، کاربرد محلول‌های روشن کننده در بهبود کیفیت تشخیصی کلیشه‌های تیره بر از روش دیجیتال ارجح می‌باشد. بررسی‌های بیشتر توصیه می‌گردد. کلید واژه‌ها: رادیوگرافی دندانی، رادیوگرافی دیجیتال، بهبود تصاویر

عنوان مقاله [English]

Comparison of the effects of lightening solutions and indirect digital technique on enhancement of the diagnostic quality of dark periapical radiographs

چکیده [English]

Introduction: Occasionally, due to overexposure or over-development, radiographs become dark. If this darkness can be decreased, there will be no need to repeat the radiographs. The aim of this study was to compare the effects of indirect digital technique and lightening solutions on improvement of diagnostic quality of darkened radiographs. Materials and Methods: In this experimental study, 50 periapical radiographs were taken from different areas of the maxilla and mandible of a head phantom with standard diagnostic quality using the bisecting technique. Subsequently, the exposure time was increased 1.5 times to produce darkened radiographs. The darkened radiographs were corrected by the use of a lightening solution and an indirect digital technique. Three well-trained post-graduate oral radiology students separately assessed the radiographs and graded the radiographs from 1 to 4 using a questionnaire based on their quality. Data were analyzed using Friedman’s and Wilcoxson’s tests (α = 0.05). Results: There were statistically significant differences between diagnostic qualities of darkened radiograph and other groups (p value < 0.001). The qualities of radiographs lightened with lightening solution and indirect digital technique were better than those of the control group (p value < 0.001). The qualities of radiographs lightened with lightening solution were better than those lightened by indirect digital technique (p value < 0.001). Conclusion: Under the limitations of this study in the enhancement of diagnostic quality of dark radiographs, the lightening solution was better than indirect digital technique. Further evaluations are recommended.   Key words: Dental radiography, Digital radiography, Image enhancement