نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: تطابق بین اجزای ایمپلنت‌های دندانی عامل مهمی در موفقیت درمان ایمپلنت است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان ریزنشت در بین سیستم‌های ایمپلنت Implantium، BioHorizons و Swiss plus بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، سه نوع ایمپلنت از هر کدام 5 عدد تحت نفوذ رنگ قرار گرفت. 1 میکرولیتر محلول تولوئیدن بلو با غلظت 1/0 درصد درون فیکسچرها توسط میکرو پیپت الکترونیکی تزریق گردید، سپس اباتمنت‌ها روی فیکسچرها با تورک 30 نیوتن توسط رچت مربوطه بسته شد و در محلول 2 سی‌سی آب مقطر قرار گرفت. در 1، 3، 6، 24، 48، 72، 96، 144، 192 و 240 ساعت بعد از زمان انکوباسیون میزان ریزنشت تولوئیدن بلو از نمونه‌ها توسط دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 630 نانومتر، اندازه‌گیری شد. منحنی کالیبراسیون توسط نرم‌افزار Excel تهیه و معادله خطی مربوطه به دست آمد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه بررسی شد (05/0 = α). یافته‌ها: در سه سیستم ایملنت دندانی مطالعه شده، اختلاف ریزنشت در ساعت اول با 01/0 = p value، ساعت سوم با 011/0 =  p valueو در ساعت ششم با 001/0 > p value معنی‌دار بود. در مقایسه دو به دو ایمپلنت‌ها در سه ساعت اول Swiss plus بیشترین ریزنشت و Implantium کمترین ریزنشت را نشان داد. در سایر ساعات، نتایج بین سه سیستم معنی‌دار نبود. نتیجه‌‌گیری: در بین ایمپلنت‌های مورد مطالعه (BioHorizons، Swiss plus و Implantium)، کمترین میزان ریزنشت در ساعت‌های 1، 3 و 6 در سیستم Implantium و بیشترین در Swiss plus دیده شد. در ساعات دیگر در تمام سیستم‌های مورد مطالعه ریزنشت با گذشت زمان مشاهده شد. کلید واژه‌ها: اتصال ایمپلنت دندانی، اباتمنت، نشت، اسپکتروفتومتر

عنوان مقاله [English]

In vitro evaluation of microleakage at implant–abutment interface in three different implant systems using dye penetration technique

چکیده [English]

Introduction: Precise fit between implant components is an important factor for successful implant treatment. The aim of this study was to determine microleakage of Biohorizons, Implantium and Swiss Plus implant systems.Materials and Methods: In this experimental study, 5 implant fixtures from 3 implant systems were subjected to dye penetration test. One µL of 0.1% Toluidine blue solution was injected into implant fixtures using an electronic pipette. The corresponding abutments were subsequently screwed onto the implants with a torque of 30 N. Implant‒abutment complexes were placed in 2 mL of distilled water. The amount of leakage of Toluidine blue (TB) was measured by a spectrophotometer at 630 nm at 1-, 3-, 6-, 24-, 48-, 72-, 96-, 144-, 192- and 240-hour intervals after incubation.  Calibration curve and a linear equation were obtained by Excel software. Data were analyzed with SPSS 11.5 using ANOVA (α = 0.05).Results: In the three implant systems evaluated microleakage was only statistically significant at hours 1 (p value = 0.01), 3 (p value = 0.011) and 6 (p value = 0.000). Two-by-two comparisons between the implant systems during the first three hours showed the highest microleakage with Swiss Plus and the least microleakage with Implantium systems. However, after the first three hours the differences were not statistically significant between the three implant systems.Conclusion: Among the three implant systems evaluated the least and highest microleakage scores at 1-, 3- and 6-hour intervals were observed with the Implantium and Swiss Plus systems, respectively. All the implant systems exhibited microleakage with time. Key words: Dental implant‒abutment connection, microleakage, spectrophotometry