نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی نگرش و عملکرد نسبت به رفتارهای پرخطر و ایمن و ارتباط آن با آسیب‌های فک و صورت در موتور سواران شهر اصفهان در سال 1390 بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی 385 موتور سوار که به طور تصادفی از پنج میدان پر تردد انتخاب گردیدند، انجام گرفت. اطلاعات از طریق مصاحبه جمع‌آوری شد که شامل فاکتور‌های زمینه‌ای، سابقه تصادف و آسیب، نگرش در زمینه استفاده از کلاه ایمنی و خطرات موتور سواری، عملکرد در زمینه استفاده از کلاه ایمنی و تخلفات موتور سواری بودند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11، شاخص‌های توصیفی و آنالیز 2χ تحلیل گردید (05/0 = α). یافته‌ها: نگرش موتور سواران در زمینه‌های مورد بررسی مثبت بود، اما تأثیری بر کاهش میزان حوادث و آسیب‌های ایجاد شده و افزایش استفاده از کلاه ایمنی نداشت. فقط 22 درصد افراد استفاده منظم از کلاه ایمنی را گزارش کردند. گروه‌های سنی بالاتر، متأهل، دارای فرزند و با تخلف کمتر استفاده بیشتر از کلاه ایمنی را گزارش کردند (05/0 > p value). مشاهده فردی که در اثر تصادف دچار آسیب به سر شده بود مهم‌ترین عامل برای شروع به استفاده از کلاه ایمنی و گرما، تهویه نامناسب و محدودیت دید، مهم‌ترین عوامل عدم استفاده از کلاه ایمنی بودند. افراد با سابقه تخلفات بیشتر، حوادث و آسیب‌های بدنی از جمله آسیب‌های سر و صورت بیشتری داشتند (001/0 > p value). نتیجه‌گیری: با وجود داشتن نگرش مثبت، تعداد کمی از موتور سواران از کلاه ایمنی استفاده می‌کنند. بررسی عوامل انگیزشی در استفاده از کلاه ایمنی و نیز عوامل منفی تأثیر‌گذار بر عدم استفاده از کلاه ایمنی در برنامه‌ریزی‌های آموزشی و ارتقای سلامت و ایمنی ضروری است. کلید واژه‌ها: کلاه ایمنی، آسیب، موتور سیکلت، نگرش، تصادفات، ایمنی

عنوان مقاله [English]

Evaluation of attitudes and performance of motorcyclists in Isfahan in relation to risky and safe behaviors and their relationship with maxillofacial traumas in 2011

چکیده [English]

Introduction: The aim of this study was to evaluate motorcyclists’ attitudes and performance in relation to high-risk and safe behaviors and their relationship with maxillofacial injuries in Isfahan, Iran in 2011. Materials and Methods: This study was conducted on 385 motorcyclists randomly selected from 5 high-traffic circuses in Isfahan. Data were collected through interviews and included background factors, history of accidents and injuries, motorcyclists’ attitude toward crash helmets and motorcycling risks, and breaking traffic rules. Data were analyzed with SPSS 11.5, using descriptive statistics and chi-squared test. Results: The motorcyclists had positive attitudes toward the factors evaluated; however, such attitudes had no effect on reducing accidents and injuries and increasing use of crash helmets. Only 22% of the subjects reported regular use of crash helmets. Older motorcyclists, married ones, those who had children, and those with lower rate of traffic offences reported greater use of crash helmets (p value < 0.005). Seeing someone involved in an accident, causing head injury, was the most important motivational factor for motorcyclists to start using crash helmets, whereas heat, poor ventilation, and limited visibility were the most important factors for not wearing crash helmets. Generally, motorcyclists who reported more traffic violations had more accidents and maxillofacial traumas. Conclusion: Despite positive attitudes, only a small number of motorcyclists use helmets. It is necessary to evaluate motivational factors involved in the use of crash helmets and negative factors precluding their use to promote health and safety.   Key words: Accidents, Attitude, Crash helmet, Motorcycle, Safety, Trauma