نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: دانشجویان ترم آخر دندان‌پزشکی به عنوان افرادی که کلیه واحدهای دروس عملی و نظری لازم برای تشخیص پوسیدگی را گذرانده‌اند، تلقی می‌شوند. رادیوگرافی بایت وینگ داخل دهانی، دقیق‌ترین رادیوگرافی در تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین توانایی دانشجویان ترم آخر دندان‌پزشکی در تشخیص پوسیدگی‌های بین دندانی بر اساس رادیوگرافی بایت وینگ بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی به روش نمونه‌گیری آسان، تعداد 551 سطح بین دندانی در رادیوگرافی‌های بایت وینگ به دست آمد و نقاط پوسیدگی از دید افراد مجرب مشخص گردید. سپس رادیوگرافی‌ها به 42 نفر از دانشجویان (19 مرد و 23 زن) نشان داده شد و موارد گزارش هر فرد ثبت شد. نتایج حاصل شده از دانشجویان در نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و با روش‌های آماری توصیفی و Kappa، Cohen، ICC (Intraclass correlation coefficient) و آزمون Paired t و محاسبه حساسیت و ویژگی تجزیه و تحلیل شد (05/0 = α). یافته‌ها: مقدار ضریب همبستگی Kappa برای بررسی شباهت پاسخ‌ها بین دانشجویان و موارد صحیح برابر با 22/0 (01/0 = p value) و مقدار ضریب همبستگی حاصل از آزمون Paired t برای بررسی اثر جنسیت روی صحت پاسخ‌ها برابر با 31/0 (001/0 = p value)، حساسیت 234/0، ویژگی 969/0، مثبت کاذب 3 درصد و منفی کاذب 5/76 درصد بود. میانگین درصد تشخیص صحیح پوسیدگی در مینا 22 درصد و در عاج 23 درصد بود. نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، بیشتر دندان‌هایی که نیازمند ترمیم و یا اقدامات مراقبتی از دید رادیوگرافی هستند مورد تشخیص توسط دانشجویان ترم آخر دندان‌پزشکی قرار نمی‌گیرند. در عین حال بیشتر دندان‌های سالم از دید رادیوگرافی نیز مورد تشخیص اشتباه قرار نمی‌گیرند. کلید واژه‌ها: پوسیدگی‌های دندانی، رادیوگرافی بایت وینگ، دانشجویان

عنوان مقاله [English]

Assessment of the ability of senior dental students of Esfahan University of Medical Sciences to detect interproximal caries on conventional bite-wing radiographs in 2012‒2013 educational year

چکیده [English]

Introduction: Senior students of dentistry are known as those students who have finished all the theoretical and practical courses required to be able to detect carious lesions. Intraoral bite-wing radiographs are the most accurate radiographs for detecting interproximal carious lesions. The aim of the present study was to evaluate the ability of senior students of dentistry to detect carious lesions on conventional bite-wing radiographs. Materials and Methods: In this study descriptive/analytical study easy sampling technique was employed to select 551 interproximal surfaces on bite-wing radiographs. Two experienced dental practitioners detected carious lesions on the radiographs. Then the radiographs were assessed by 42 senior dentistry students (19 males and 23 females) and their reports were recorded. The results of assessments made by the students were evaluated by SPSS 11.5 using descriptive statistics, Cohen's kappa, paired t-test and ICC, and sensitivity and specificity values were determined (α = 0.05). Results: Kappa correlation coefficient for inter-student agreement and correct diagnoses was 0.22 (p value = 0.01); paired t-test correlation coefficient for the effect of gender on correct diagnosis was 0.31 (p value = 0.001); sensitivity was 0.234 and specificity was 0.969; false positive and false negative results were 3% and 76.5%, respectively. Mean percentages of correct diagnoses in the enamel and dentin were 22% and 23%, respectively. Conclusion: Under the limitations of the present study, it was concluded that the majority of teeth requiring restoration or other care measures based on radiographic evaluations are overlooked by senior dental students. On the other hand, the majority of sound teeth from a radiographic viewpoint are not erroneously diagnosed.   Key words: Bitewing radiography, Dental caries, Students