مجله دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان
آگاهی، نگرش و تجربه‌ی برخورد نسبت به کودک آزاری در دندان‌پزشکان شهر اصفهان
نوع مقاله : Original Articles
چکیده
مقدمه: دندان‌پزشکان از جایگاه ویژه‌ای برای تشخیص و گزارش‌دهی موارد کودک آزاری برخوردارند، زیرا بیش از نیمی از موارد کودک آزاری در ناحیه سر و گردن اتفاق می‌افتد. هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی دانش، نگرش وتجربه‌ی برخورد دندان‌پزشکان پیرامون موارد کودک آزاری و بی‌توجهی بود. مواد و روش‌ها: پژوهش انجام شده توصیفی- تحلیلی بود. نمونه‌گیری آن به‌صورت چند مرحله‌ای (خوشه‌ای- سیستماتیک) از مطب‌‌ها و درمانگاه‌های شهر اصفهان و هم‌چنین دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. ابزار پژوهش یک پرسش‌نامه خود ایفا بوده که از 134 دندان‌پزشک عمومی و 40 متخصص دندان‌پزشکی اخذ گردید. داده‌های به‌دست آمده با آنالیزهای اسپیرمن، پیرسون، واریانس یک‌طرفه و فریدمن در سطح اطمینان 95/0 بررسی شد. یافته‌ها: آگاهی دندان‌پزشکان راجع به انواع و علایم کودک آزاری پایین بود. دندان‌پزشکان نگرش مطلوبی پیرامون این موضوع در دندان‌پزشکی داشته و تمایل زیادی برای تشخیص و گزارش‌دهی موارد مشکوک آن به مراجع قانونی نشان دادند (میانگین نمره‌ی نگرش 1/15 از 20بود). زنان اهمیت این موضوع را در دندان‌پزشکی بیش‌تر درک می‌کردند و تمایل بیش‌تری به گزارش‌دهی موارد آن داشتند (03/0 = p value ). تجربه‌ی برخورد دندان‌پزشکان با موارد کودک آزاری در بیماران‌شان 5/11 درصد بود که تنها یک نفر( 5 درصد) برخی از موارد را گزارش نموده بود. مهم‌ترین دلایل گزارش نکردن توسط دندان‌پزشکان، عدم قطعیت از رخ دادن آزار و نداشتن دانش و آگاهی کافی در این زمینه بود. نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، دندان‌پزشکان نسبت به کودک‌آزاری آگاهی پایین، نگرش بالا و تجربه اندکی داشتند. افزودن واحدهای درسی مورد نیاز به برنامه‌ی آموزشی و آموزش دندان‌پزشکان در بازآموزی‌های علمی توصیه می‌شود. کلید واژه‌ها: کودک آزاری، سوء رفتار با کودک، دانش، نگرش، دندان‌پزشکان
عنوان مقاله [English]
Knowledge of, attitudes toward and experience about child abuse among dentists in Isfahan
چکیده [English]
Introduction: Dentists are in a unique position to recognize and report child abuse (CA), as head, face and neck injuries occur in more than half of cases of CA. The aim of the present study was to assess the knowledge of, attitudes toward and experience about CA and neglect among dentists. Materials and methods: A cross-sectional study by means of a multi-stage sampling was carried out among dentists working in Isfahan University of Medical Sciences, private offices and dental clinics in Isfahan, Iran. Data were gathered through a self-administered questionnaire from 134 general dental practitioners and 40 dental specialists. Spearman, Pearson, one-way ANOVA and Friedman analyses were applied at a confidence interval of 95%. Results: Dentists showed insufficient knowledge on different types and signs of CA. Dentists had positive attitudes toward the diagnosis of CA and demonstrated great interest in reporting suspected CA cases to the authorities (the mean attitude score was 15.1 of 20). Female dentists showed more positive attitudes than their male colleagues (p value = 0.03). Of dentists, 11.5% reported to have had suspicions of CA and neglect and only one of them (5%) had reported some of these cases to social services. The most important barriers towards reporting suspected cases to social services were uncertainty of the occurrence of CA and lack of adequate knowledge about CA. Conclusion: Under the limitations of the present study, dentists had low knowledge about, positive attitudes toward and insufficient knowledge about child abuse. It is suggested that special courses on child abuse be incorporated into dental curricula and into continuing education and scientific conference programs for dentists. Key words: Attitude, Child abuse, Child maltreatment, Dentists, Knowledge
)