نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: موفقیت طولانی مدت و قابل پیش‌بینی در درمان ریشه نیازمند دبریدمان مؤثر و ضدعفونی کامل کانال ریشه است. هدف از این مطالعه تعیین اثر بره موم به‌عنوان ماده شستشودهنده کانال بر باکتری انتروکوک فکالیس و مقایسه‌ی آن با چند ماده متداول شستشودهنده داخل کانال بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، تعداد 60 دندان تک کاناله با طول ریشه 13 میلی‌متر انتخاب و تاج آن‌ها قطع گردید. سپس نمونه‌ها پاک‌‌سازی و شکل‌دهی گردیدند و به 5 گروه 12 تایی تقسیم شدند و به‌ترتیب از سدیم هیپوکلریت 2.5 درصد، یدین پتاسیم یدید 1 درصد، کلرهگزیدین 0.2 درصد، عصاره‌ی الکلی بره موم و آب یونیزه استریل (گروه کنترل) به‌عنوان ماده شستشو دهنده‌ی کانال استفاده شد. پس از آن کانال‌ها با انتروکوک فکالیس آلوده گردید و یک بار کشت انجام شد. سپس نمونه‌ها مجدداً با مواد شستشوی مورد مطالعه شستشو داده شد و کشت تهیه گردید. داده‌های جمع آوری شده وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 20 گردیده و برای آنالیز آماری از t-test و One -Way ANOVA در سطح معنی‌داری 0.05 = α استفاده گردید. یافته‌ها: در کشت اولیه و ثانویه تمامی گروه‌ها با گروه کنترل تفاوت معنی‌داری داشتند (p value = 0.001). در کشت اولیه بین بره موم با هیپوکلریت سدیم نیز تفاوت معنی‌داری دیده شد (p value = 0.025). در کشت ثانویه بین بره موم با سایر گروه‌ها و بین یدین پتاسیم یدید با سایر گروه‌ها بجز هیپوکلریت سدیم (p value = 0.116) تفاوت معنی‌داری دیده شد (p value < 0.05). بین کلرهگزیدین با هیپوکلریت سدیم نیز تفاوت معنی‌داری دیده شد (p value = 0.002). نتیجه‌گیری: طبق نتایج مطالعه حاضر بره موم نسبت به سایر مواد شستشوی کانال، اثر ضد باکتری بهتری بر باکتری انتروکوک فکالیس دارد. هم‌چنین تمامی مواد شستشو دهنده مورد استفاده اثر ضد باکتری بیش‌تری نسبت به آب داشتند. کلیدواژه‌ها: بره موم، شستشو دهنده‌های کانال ریشه، درمان ریشه، انتروکوک فکالیس

عنوان مقاله [English]

Comparison of anti-bacterial effect of propolis and some conventional root canal irrigants

چکیده [English]

Introduction: Long-term and predictable endodontic treatment requires complete and effective debridement of the root canal system. The aim of this study was to evaluate and compare the effects of propolis and some commonly used conventional irrigating solution as a root canal irrigants on Enterococcus faecalis. Materials and Methods: A total of 60 one-rooted teeth with a root length of 13 mm were selected and the crowns were cut away. The samples were then cleaned, shaped and divided into 5 groups of 12. The irrigation solutions of 2.5% NaOCL, 1% iodine potassium iodide, 0.2% chlorhexidine, alcoholic extract of propolis and sterile ionized water (control group) were used in the study groups, respectively. Subsequently, the canals were contaminated with Enterococcus faecalis and cultured once. Then the specimens were rinsed again with the irrigants mentioned above and cultures were obtained. Data were analyzed with SPSS 20 using t-test and one-way ANOVA (α = 0.05). Results: The first and second cultures in all the groups were significantly different from the control group (p value = 0.001). The first cultures exhibited significant differences between propolis and sodium hypochlorite (p value = 0.025). In the second cultures there were significant differences between propolis and other groups and between iodine potassium iodide and other groups (p value < 0.05) except for sodium hypochlorite (p value = 0.116). In addition, there were significant differences between chlorhexidine and sodium hypochlorite (p value = 0.002). Conclusions: Based on the results of the present study, propolis exhibited better antibacterial effects on E. faecalis compared to other materials. In addition, all the irrigants had better antibacterial activity compared to water.   Key words: Enterococcus faecalis, Propolis, Root canal irrigants, Root canal therapy