نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: کارایی سیستم جونده با حداکثر نیروی ناشی از عمل عضلات بالا برنده فک بین دندان‌های بالا و پایین مرتبط است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میانگین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی‌دندانی کامل و نیمه کامل دارای بی‌دندانی انتهای آزاد فک پایین با توجه به شکل صورت و ریج بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله‌ای- تحلیلی، تعداد 64 بیمار 40 تا 65 ساله که نیمی از آن‌ها بی‌دندانی کامل و نیمی دیگر نیمه بی‌دندان بودند به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. بیماران براساس شکل صورت به چهارگروه صورت‌های مربعی، مربعی- مثلثی، مثلثی و بیضی و بر اساس شکل ریج بی‌دندان به سه گروه ریج مربعی، مثلثی و بیضی تقسیم شدند. حداکثر نیروی بایت در ناحیه مولر اول در هر سمت به کمک دستگاه دیجیتال سه مرتبه اندازه‌گیری و میانگین این نیروها برای آنالیز آماری مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری ANOVA, Spearman correlation و independent t tests و Chi square در سطح معنی‌داری 0/05 = α آنالیز شدند. یافته ها : حداکثر نیروی بایت در بیماران نیمه بی‌دندان برحسب کیلوگرم 5/18 ± 18/4 (4/63 ± 20/7 در مردان و  4/7 ± 16در زنان) بود (0/001 > p value). هم‌چنین حداکثر نیروی بایت در بیماران بی‌دندانی کامل برحسب کیلوگرم 3/21 ± 8/5 (3/53 ± 9/9 در مردان و 2/17 ± 7/1 در زنان) بود (0/001 > p value). در بین شکل‌های مختلف صورت، صورت‌های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند (0/001 > p value). هم‌چنین در بین شکل‌های مختلف ریج بی‌دندانی، ریج‌های مربعی میزان حداکثر نیروی بایت بیش‌تری نسبت به سایر گروه‌ها داشتند(0/001 > p value). نتیجه گیری : حداکثر نیروی بایت در افراد نیمه بی‌دندان بیش از حداکثر نیروی بایت در افراد دارای بی‌دندانی کامل بود. هم‌چنین حداکثر نیروی بایت در صورت های مربعی، ریج‌های بی‌دندانی مربعی و مردان بیش از سایر گروه‌ها بود. کلید واژه ها : نیروی بایت، دنچر کامل، دنچر پارسیل

عنوان مقاله [English]

Comparison of mean maximum bite force in class I complete denture and mandibular distal extension partial denture wearers

چکیده [English]

Introduction: The efficacy of masticatory system depends on maximum produced by elevating muscles between the mandible and maxilla. The purpose of this study was to determine mean maximum bite force in complete denture and mandibular distal extension partial denture wearers by considering the face and ridge form. Materials and methods: Sixty-four patients, including 32 complete denture and 32 partial denture patients aged 40‒65 years were selected by simple sampling technique for this interventional/analytical study. The patients were divided into 4 groups based on face form (square, square-tapering, tapering and oval) and into 3 groups based on ridge form (square, tapering and oval). Three measurements were made on each side in the first molar region with a digital measuring tool for maximum bite force and mean of these values was used for statistical analysis. Data were analyzed with ANOVA, Spearman’s correlation coefficient, independent t-test and chi-squared test (α = 0.05). Results: Mean maximum bite force in partial denture wearers was 18.4 ± 5.18 kg (20.7 ± 4.63 in men and 16 ± 4.7 in women) (p value < 0.001). Mean maximum bite force in complete denture wearers was 8.5 ± 3.21 kg (9.9 ± 0.53 in men and 7.1 ± 2.17 in women) (p value < 0.001). In different face forms, square face form had maximum bite force compared to others (p value < 0.001). In different ridge forms, square ridge had maximum bite force compared to others (p value < 0.001). Conclusion: Maximum bite force in partial denture patients was significantly greater than that in complete denture patients. In addition, maximum bite forces in square face form, square ridge form and men were higher than others.   Key words: Bite force, Complete denture, Partial denture