نوع مقاله : مقاله‌های پژوهشی

چکیده

مقدمه: آلودگی با بزاق، یک عامل مهم در کاهش استحکام برشی پیوند براکت با دندان است. یکی از بزرگترین معایب باندینگ، حساسیت به آلودگی با بزاق می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر آلوده شدن سطح دندان آغشته شده به انفیلد رزین با بزاق، بر استحکام برشی اتصال براکت به دندان در مدت زمان‌های مختلف آلودگی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 110 عدد دندان پرمولر سالم کشیده شده‌ی انسان، به 5 گروه اصلی و 11 زیر‌گروه تقسیم شدند. در گروه شاهد، براکت در شرایط بدون آلودگی بزاقی به دندان متصل شد. در گروه‌های دیگر، نمونه‌ها بعد از آغشته شدن به انفیلد رزین به ترتیب، در گروه B آلودگی به تنهایی 1، 5، 15 ثانیه، گروه C آلودگی 1، 5، 15 ثانیه + خشک کردن، گروه D آلودگی 1، 5، 15 ثانیه + شستشو + خشک کردن، انجام و براکت متصل گردید و در گروه E طبق دستور کارخانه‌ی سازنده‌ی کامپوزیت بعد از آلودگی و شستشو و خشک کردن، مجدداً دندان به رزین آغشته و براکت متصل گردید. قدرت اتصال براکت به دندان توسط دستگاه اینسترون تعیین شد. داده‌ها توسط آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید (0٫005 = α).
یافته‌ها: بیشترین قدرت اتصال، مربوط به گروه شاهد (4٫21 مگا‌پاسکال) و کمترین میزان آن مربوط به زیرگروه چهارم (15 ثانیه آلودگی بدون شستشو 3٫8 مگاپاسکال) بود. بین میانگین استحکام باند اتصال براکت به سطح مینا بین 5 گروه اصلی اختلاف معنی‌دار وجود داشت (0٫001 = p value).
نتیجه‌گیری: آلودگی با بزاق، باعث کاهش قدرت اتصال می‌گردد. شرایط ایده‌آل ایزولاسیون امکان برقراری اتصال قوی‌تر براکت به سطح دندان را فراهم می‌کند.
کلید واژه‌ها: آلودگی بزاق، استحکام برشی، براکت ارتودنسی.

عنوان مقاله [English]

Effect of Duration of Contamination with Saliva on Shear Bond Strength of Orthodontic Brackets to Tooth Surfaces

چکیده [English]

Introduction: Contamination with saliva is an important factor in reducing the shear bond strength of orthodontic brackets to tooth surfaces. One of the most important disadvantages of bonding techniques is their sensitivity to contamination with saliva. The aim of this study was to evaluate the effect of duration of contamination of tooth surfaces covered with unfilled resin with saliva on shear bond strength orthodontic brackets.
Materials & Methods: In this experimental study, 110 extracted human intact premolar teeth were divided into 5 main groups and 11 subgroups. In the control group the brackets were bonded to tooth surfaces with no saliva contamination. In other groups, after applying the unfilled resin, the samples underwent saliva contamination as follows: group B, 1, 5 and 15 seconds of contamination; group C, 1, 5 and 15 seconds of contamination and drying with air current; and group D, 1, 5 and 15 seconds of contamination and washing and drying with air current, followed by bonding of the brackets. In group E, according to the manufacturer's instructions, after contamination, washing and drying, unfilled resin was applied again and then the brackets were bonded. The shear bond strength of brackets to tooth surfaces was measured by an Instron machine. Data were analyzed with ANOVA (α = 0.05). 
Results: The highest bond strength was recorded in the control group (4.21 MPa) and the lowest in the fourth subgroup (15 seconds of contamination without washing) (3.8 MPa). There were significant differences in the mean bond strengths of brackets bonded to enamel surfaces between the main groups (p value = 0.001).
Conclusion: Contamination with saliva reduces bond strength. Proper isolation is necessary to achieve a stronger bond between orthodontic brackets and tooth surfaces. 
Key words: Orthodontic brackets, Saliva contamination, Shear bond strength.