نوع مقاله : مقالههای پژوهشی
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه، ارزیابی و مقایسهی تغییرات سطح بزاقی اینترلوکین 6 (IL6) در کودکان با پوسیدگی زودرس کودکی در پوسیدگیهای خفیف و شدید قبل و سه ماه بعد از درمان بود.
مواد و روشها: در این مطالعهی همگروهی آیندهنگر، 32 کودک سه تا شش ساله که 12 نفر فاقد پوسیدگی، 10 نفر با پوسیدگی زودرس خفیف (4 > dmft > 1) و 10 نفر با پوسیدگی زودرس شدید (5 < dmft) بودند، وارد مطالعه شدند. از تمامی کودکان، با فاصلهی 1 ساعت از خوردن مواد غذایی، نمونهی بزاقی گرفته شد. سپس گروه با پوسیدگی زودرس شدید، تحت درمان بیهوشی یک جلسهای و گروه با پوسیدگی زودرس خفیف، تحت درمان سرپایی قرار گرفتند. گروه بدون پوسیدگی، بدون مداخله، پیگیری شد. سه ماه پس از درمان، نمونهی بزاقی، مجدداً به شیوهی قبلی تهیه گردید. سطح IL بزاقی در نمونهها مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز دادهها با استفاده از آزمونهای آماری کولموگروف-اسمیرنوف، ویلکاکسون و کروسکالوالیس با سطح معنیداری 0/05 و در نرمافزار SPSS نسخهی 22 انجام شد.
یافتهها: نتایج مطالعهی حاضر نشان داد، سطح بزاقی IL6 در گروه با پوسیدگی زودرس شدید، از دو گروه دیگر بالاتر بود (0/007 = p value و 0/001 = p value) ولی میان دو گروه اول، اختلاف معنیداری وجود نداشت (0/059 = p value).
در رابطه با درمان انجام شده، مشخص شد تنها در گروه با پوسیدگی زودرس شدید، اختلاف سطح بزاقی IL6 قبل و سه ماه بعد از درمان، قابل توجه است (0/007 = p value).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای این مطالعه، سطح IL6، میتواند یک پیشگوییکنندهی نسبی مرتبط با ضایعات دندانی باشد. ترمیم این ضایعات در گروه پوسیدگی زودرس شدید، باعث کاهش معنیداری در سطح IL6 گردید، ولی این کاهش در گروه پوسیدگی زودرس خفیف، معنیدار نبود.
کلید واژهها: پوسیدگی دندانی، اینترلوکین 6، بزاق
عنوان مقاله [English]
Evaluation of Salivary IL6 Level in Children with Early Childhood Caries, Before and 3 Months after Treatment
چکیده [English]
Introduction: To evaluate and compare salivary IL6 level in children with early childhood caries, before and 3 months after treatment.
Materials and Methods: In this study totally 32 children aged 3 to 6 years (12 without any caries, 10 with mild caries: 1 < dmft < 4, 10 with severe caries: dmft > 5) were included.
Salivary samples were taken from all children at least 1 hour after eating food. The group with severe ECC were treated as a full-mouth rehabilitation under general anesthesia. The group with mild ECC were treated in clinic. Group with no ECC followed with no treatment. 3 months after full-mouth rehabalitation, salivary samples gathered again. Data analysis was performed using Kolmogorov-Smirnov, Wilcoxon, Kruskal Wallis tests with SPSS version 22 software.
Results: Baseline IL6 was higher in patients with severe ECC (p value = 0.007 and p value = 0.001) but there was no statistically significant difference in baseline levels between first two groups. (p value = 0.059). After treatment only severe ECC group had statistically significant difference of salivary IL6 after treatment. (p value = 0.007).
Conclusion: Our findings show that salivary IL6 level could be a partial predictor of ECC lesions. Treatment in sever ECC caused statistically significant decrease in IL6 but IL6 change was not significant in mild group.
Keywords: Dental caries, Interleukin-6, Saliva