نوع مقاله : Original Articles

چکیده

مقدمه: ریزنشت یکی از مهم‌ترین عوامل شکست ترمیم‌های کامپوزیتی است. استفاده از لاینرها باعث آزاد شدن استرس ناشی از انقباض می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر سه نوع لاینر مختلف در میزان ریزنشت ترمیم‌های نانوکامپوزیت خلفی بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، 48 دندان پرمولر سالم انسانی به‌طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. روی هر دندان یک حفره‌ی کلاس II تراشیده شد به‌طوریکه لبه جینجیوال 1 میلی‌متر بالای (Cementoenamel junction) CEJ قرار گیرد. حفره‌ها با لاینری به ضخامت 1 میلی‌متر (در گروه I کامپوزیت قابل سیلان Filtex Z350، در گروه II کامپوزیت دوال کیور F2 و در گروه III رزین مدیفاید گلاس آینومر (Fuji II Lc) پوشانیده شدند و با نوعی نانوکامپوزیت خلفی (Filtex Z350) با ضخامت 2 میلی‌متر و با روش افقی ترمیم شدند. در گروه IV لاینر استفاده نشد و لایه‌ی اول کامپوزیت با ضخامت 1 میلی‌متر و لایه دوم با ضخامت 2 میلی‌متر به‌صورت افقی قرار گرفت و هر لایه 40 ثانیه کیور شد. دندان‌ها در محلول فوشین 2 درصد قرار گرفتند؛ به‌صورت مزیودیستالی برش داده شدند و زیر استریومیکروسکوپ و براساس میزان نفوذ رنگ در آن‌ها بررسی شدند. برای مقایسه داده‌ها از آزمون‌های غیرپارامتریک کروسکال والیس و من ویتنی استفاده شد (05/0 = α). یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان داد که اختلاف معنی‌داری در میزان ریزنشت بین گروه‌ها وجود دارد (048/0 =p value ). میانگین ریزنشت در گروه I با لاینر کامپوزیت قابل سیلان بیش‌تر از بقیه گروه‌ها بود. میانگین ریزنشت گروه III با رزین مدیفاید گلاس آینومر از تمام گروه‌ها کم‌تر بود و تنها با گروه I اختلاف معنی‌دار داشت (006/0 =p value ). نتیجه‌‌گیری: طبق نتایج مطالعه‌ی حاضر، هیچ‌کدام از لاینرهای مورد استفاده نتوانستند ریزنشت ترمیم‌های نانوکامپوزیت خلفی را به‌طور کامل حذف کنند. در سه گروه دارای لاینر نیز تفاوتی از نظر ریزنشت وجود نداشت.کلید واژه‌ها: نشت دندانی، نانوکامپوزیت‌ها ، لاینر حفره دندانی

عنوان مقاله [English]

Evaluation of microleakage in posterior nanocomposite restorations with three types of different liners

چکیده [English]

Introduction: Microleakage is one of the most important reasons for the failure of composite resin restorations. Use of liners releases the stresses of polymerization shrinkage. The aim of this study was to evaluate microleakage of posterior nanocomposite restorations with three types of liners. Materials and methods: In this in vitro study forty-eight sound human premolars were randomly assigned to four groups. Classic class II cavities were prepared with gingival margins 1 mm coronal to the CEJ. Cavities were lined in group I with Filtek Z350 flowabl composite resin, in group II with F2 dual-cured composite resin and in group III with Fiji II LC resin-modified glass-ionomer; no liner was placed in cavities in group IV. All the teeth were restored with a posterior nanocomposite (Filtek Z350) to a thickness of 2 mm using horizontal technique except the teeth in group IV in which first a 1-mm layer was placed, followed by a 2-mm second layer; each layer was light-cured for 40 seconds. The teeth were immersed in 2% fuchsin dye, sectioned mesiodistally and observed under a stereomicroscope for dye penetration. Data was analyzed with non-parametric Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests (α=0.05). Results: Statistically significant differences were observed between the groups (p value = 0.048). Group I (lined with flowable composite) exhibited maximum leakage; group III (lined with resin-modified glass-ionomer) exhibited the minimum microleakage, which was significantly different only from Group I (p value = 0.006). Conclusion: The results of this study indicated that none of the liners under study could thoroughly eliminate microleakage of posterior nanocomposites. No differences were observed in microleakage between the groups with liner application. Key words: Dental cavity lining, Dental leakage, Nanocomposite