نوع مقاله : مقاله‌های پژوهشی

چکیده

مقدمه: با توجه به اهمیت «ترکیب بیماران» در کسب مهارت‌های بالینی، هدف از این مطالعه، بررسی نیازهای دهان و دندان بیماران مراجعه کننده به بخش کودکان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان و مقایسه‌ی آن با برنامه‌ریزی آموزشی، جهت تعیین کفایت آموزش بالینی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی- تحلیلی، پرونده‌های بایگانی شده در بخش کودکان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان در بین سال‌های (1392-1390) سرشماری و اطلاعات مربوط به نیازهای دهان و دندان کوکان مراجعه کننده، استخراج گردید و با حاصل ضرب تعداد دانشجوی هر ترم در تعداد موارد ذکر شده و در الزامات آموزشی آن ترم (عملی 1-3) مقایسه، صورت گرفت. داده‌ها در نرم افزار SPSS نسخه‌ی 18 وارد گردید. جهت ارزیابی «ترکیب بیماران»، میانگین نیازهای کودکان محاسبه و جهت مقایسه‌ی نیازهای کودکان با خدمات ارایه شده برای آن‌ها آزمون Paired t-test به کار رفت. سطح معنی‌داری، 5 درصد لحاظ شد.
یافته‌ها: در واحد عملی کودکان 1 و 2، اکثر خدمات ارایه شده، کمتر از الزامات آموزشی لازم برای دانشجویان بود. در واحد عملی کودکان 3، به جز خدمات کشیدن و ترمیم دندان با (Preventive Resin Restoration) PRR، سایر خدمات ارایه شده در حد الزامات آموزشی دانشجویان نبود. در خصوص خدمت پیشگیرانه و ترمیمی در کلیه‌ی واحدهای عملی، به‌نظر رسید، تعداد موارد نیازمند این خدمت برای پوشش الزامات آموزشی، در حد کفایت بوده است. اما خدمت ارایه شده توسط دانشجویان، کمتر از حد انتظار الزامات آموزشی بود. در هر کودک تقریباً نیم یا یک‌سوم از نیازهای دندانی پوشش داده شد که به­طور معنی‌داری (α = 0/50, p value < 0/001) با نیازهای واقعی او متفاوت می‌باشد.
نتیجه‌گیری: در واحدهای عملی مختلف دندان‌پزشکی کودکان دانشکده، تعداد بیماران، جهت پوشش الزامات آموزشی مورد انتظار دانشجویان کافی نبود. اجرای دوره‌های خارج از دانشگاه به صورت اردوی آموزشی برای افزایش تعداد و تنوع بیمارانی که دانشجویان طی دوره‌ی آموزش بالینی خود می‌بینند، می‌تواند مؤثر باشد.
کلید واژه‌ها: ترکیب بیماران، دندان‌پزشکی اطفال، نیازهای دندانی کودکان.

عنوان مقاله [English]

Evaluation of mix of patients referring to the Pediatric Department of Isfahan Dental School during 2010-2012 in terms of the students’ requirements

چکیده [English]

Introduction: Considering the importance of patient mix for an optimal clinical learning process, the aim of this study was to assess the oral care needs of patients referring to the Pediatric Department of Isfahan Dental School and to compare it with the curriculum in order to assess the efficacy of clinical education.
Materials & Methods: In this cross-sectional analytical study, all the available files in the archives of Pediatric Department were gathered. The information about oral health needs of children referring to this department were elicited and compared with the math product of the number of students in each semester and their educational requirements in practical courses 1‒3. Data were analyzed with SPSS 18. To assess the patient mix, the mean of oral health needs of children in each semester/year was calculated and paired t-test was used to compare the treatment/ preventive needs of children with the care provided for them (α = 0.05).
Results: In clinical courses 1 and 2 most of the provided care was lower than the proposed requirement. In clinical course 3, except for extraction and restoration with preventive resin restoration (PRP), the other dental treatments did not conform to the educational requirement. In relation to the preventive and restorative care in all the clinical courses, it seems the number of cases requiring such care was sufficient for meeting the educational requirement of students but the provided care was less than the proposed requirement. In each child, almost half or one-third of his/her dental needs had been satisfied, which was significantly far from his/her real needs (α = 0.05, p value < 0.001).
Conclusion: In most clinical pediatric courses, the number of patients was not sufficient to meet the proposed requirement of students. Therefore, offering off-campus programs might effectively increase the number of patients and the types of dental problems that students would contact with during their clinical courses.
Key words:
Children’s dental needs, Mix of patients, Pediatric dentistry.