نوع مقاله : مقاله‌های پژوهشی

چکیده

مقدمه: نیروی انسانی، بنیادی‌ترین عامل شکل‌گیری هر سازمان بوده و موفقیت هر سازمان وابسته به تلاش و رضایت شغلی کارکنان آن دارد. این مطالعه با هدف بررسی رضایت شغلی و عوامل مؤثر بر آن در کارکنان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی، بر روی 111 نفر از کارکنان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1394 انجام شد. دو پرسش‌نامه‌ی دموگرافیک و پرسش‌نامه‌ی استاندارد، شامل پنج حیطه‌ی ماهیت کار، سرپرستی، ارتباط با همکاران، ارتقا و پرداخت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 و آنالیز آماری Mann-Whitney و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده گردید و مقدار p value کمتر از  0/05، معنی‌دار تلقی گردید.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که اغلب کارکنان (5/68 درصد)، رضایت‌مندی شغلی در سطح متوسط دارند. بیشترین فراوانی رضایت کارکنان (1/63 درصد)، رضایت‌مندی از ماهیت کار بود و بیشترین فراوانی نارضایتی (55 درصد)، از میزان حقوق و پرداخت بود. رضایت‌مندی کلی شغلی با هیچ یک از متغیرهای سن، جنس، سابقه‌ی کار و میزان تحصیلات ارتباط معنی‌داری نداشت (p value > 0/05).
نتیجه‌گیری: اغلب کارکنان این سازمان، از شغل خود رضایت نسبی داشته و نیاز به بررسی بیشتر در خصوص رفع مشکلات در جهت افزایش رضایت شغلی وجود دارد.
کلید واژه‌ها: رضایت شغلی، عوامل مؤثر، کارکنان.

عنوان مقاله [English]

Evaluation of Factors Affecting Job Satisfaction Among the Staff of Dental School of Isfahan University of Medical Sciences in 2015

چکیده [English]

 
Introduction: The most fundamental factor in shaping every organization is human resources. The success of any organization depends on the efforts and job satisfaction of its personnel. Therefore, the aim of this study was to assess job satisfaction among Dental School personnel in Isfahan University of Medical Sciences.
Materials & Methods: This descriptive/analytical study was conducted on 111 personnel in the Dental School of Isfahan University of Medical Sciences in 2015. Data were collected using a questionnaire on demographic characteristics and a questionnaire on job satisfaction, categorized into five fields, including the nature of work, supervisors, partners, job promotion and payments. Statistical analyses were carried out with SPSS 22, using Mann-Whitney test and Spearman’s correlation coefficient. Statistical significance was set at p value = 0.05.
Results: This study demonstrated that 68.5% of the personnel exhibited a moderate rate of job satisfaction. The most frequent (63.1%) satisfaction was satisfaction with the nature of the work and the most frequent dissatisfaction (55%) was dissatisfaction with salaries. There were no significant relationships between job satisfaction and age, gender, work experience and educational level (p value > 0.05).
Conclusion: The majority of the personnel were relatively satisfied with their job and further studies are necessary to solve the existing problems to increase job satisfaction.
Key words: Effective parameters, Job satisfaction, Personnel.