مروری بر روش‌های درمان ترمیمی دندان‌های بدون فرول
نوع مقاله : مقاله مروری
نویسندگان
1 دستیار تخصصی پروتز های دندانی
2 2. دستیار تخصصی، بخش درمان ریشه، دپارتمان اندودانتیکس، مرکز تحقیقات دندانی، موسسه تحقیقات دندانی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه
3 3. دستیار تخصصی، بخش ارتودانتیکس، کمیته تحقیقات دانشجویی، بخش تخصصی ارتودانتیکس، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی
4 4. دستیار تخصصی، بخش جراحی دهان، فک و صورت، کمیته تحقیقات دانشجویی، دپارتمان جراحی دهان، فک و صورت، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه
چکیده
شرح مقاله: در صورت تصمیم برای حفظ دندان شدیدا تخریب شده، برای ایجاد ساختار تاجی بیشتر و استفاده از اثر فرول می‌توان از روش‌هایی مانند جراحی افزایش طول تاج (Crown Lengthening)، رویش اجباری به کمک ارتودنسی (Orthodontic Extrusion) یا به کمک جراحی (Surgical Extrusion) و استفاده از تکنیک‌های محافظه‌کارانه‌تر نظیر Deep margin elevation (DME( اشاره کرد. جراحی افزایش طول تاج می‌تواند به منظور افزایش زیبایی، قرار گرفتن در معرض پوسیدگی زیر لثه، قرار گرفتن در معرض شکستگی یا ترکیبی از این موارد استفاده شود. اکستروژن ارتودنسی به همراه فیبروتومی می‌تواند گزینه دیگری برای آشکار سازی ساختار دندان در برخی شرایط بالینی باشد. اما در مقابل، در صورتی که دندان مورد نظر انکیلوز یا هایپرسمنتوز باشد، یا دچار شکستگی عمودی ریشه، نزدیکی به ریشه دندان‌های مجاور، تحلیل شدید داخلی یا خارجی ریشه، طول کوتاه ریشه، پریودنتیت درمان نشده یا بیماری پری‌اپیکال باشد نمی‌توان از این روش استفاده نمود. اکستروژن جراحی در مقایسه با گزینه‌های درمانی جایگزین، سریع است و کم‌ترین ناراحتی را برای بیمار به همراه دارد. اما یک پروتکل واحد جهانی برای آن وجود نداشته و امکان ایجاد انکیلوز و تحلیل ریشه در اثر ترومای الیاف پریودنتال در این روش وجود دارد. DME یک روش محافظه‌کارانه به منظور افزایش طول فرول بوده و می‌تواند دشواری تکنیک‌های قالب‌گیری بعدی و فرایندهای سمان‌سازی برای ترمیم‌های غیر مستقیم را کاهش دهد.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعات موجود تکنیک های متنوعی برای به دست آوردن فرول کافی در دندان هایی که به شدت تخریب شده اند وجود دارد که در آن ها یا دندان به خارج از آلوئول هدایت می شود و یا ساختار های اطراف دندان به سمت اپیکال هدایت می شوند و یا با افزودن به ساختار دندان بستر مناسبی برای قرار گرفتن مارژین ترمیم ایجاد می شود.
تازه های تحقیق
شایان قاسمی: Google Scholar, PubMed
شایان گلکار: Google Scholar, PubMed
مهدی ابراهیمی: Google Scholar, PubMed
امیر قرآنی: Google Scholar, PubMed
عنوان مقاله [English]
Comparison of restorative treatment methods in teeth without ferrule
چکیده [English]
Introduction: The term “severely damaged tooth” refers to teeth that have lost portions of their crown structure due to primary root fracture factors, caries lesions, cervical resorption, or other causes, and this reconstruction has brought them many challenges. Studies have shown that the ferrule effect and the presence of 1.5 – 2 mm of supragingival dental tissue can be useful in increasing fracture resistance.
Article description: A severely damaged tooth can be preserved through procedures such as crown lengthening (CL), orthodontic extrusion, surgical extrusion, or a more conservative method such as deep margin elevation (DME). CL was recommended for aesthetic enhancement, subgingival caries exposure, fracture exposure, or a combination of these. In some clinical situations, a combination of orthodontic extrusion and fibrotomy may also be an option, but this method cannot be used if the tooth is ankylosed or hypercementousis, or if the root has a vertical fracture, severe internal or external resorption, a short length, untreated periodontitis, or periapical disease. Also, the use of surgical extrusion is suggested because it is fast and has the least discomfort for the patient. However, it does not have one universal protocol and can increase the risk of ankylosing and root resorption as a result of periodontal fiber trauma. As a conservative method, DME can extend the ferrule length and reduce the subsequent impression methods and cementation processes.
Conclusion: Studies indicate that there are various methods for obtaining adequate ferrule in severely damaged teeth, such as extending the tooth outside the alveolar bone or directing the structures around the tooth in an apical direction, or adding to the tooth structure, to make a suitable platform for the placement of the restoration margin.
)